DE start van de laatste keren
Hei kaikki!
Het is alweer eventjes geleden. Het lijkt wel of er iedere keer iets minder leuks gebeurt nadat ik nog eens een blog post... Afgelopen week kon ik helaas niets posten bij gebrek aan fotomateriaal. Hoe komt dat? Een gestolen gsm en een iCloud die niet wil werken zonder mijn vertrouwde Belgische nummer... En ik die dacht dat mij dat overal kon overkomen behalve in Finland. Nu ja, na mijn rampzalige weekend en halve week - het is ongelofelijk moeilijk om te "overleven" zonder smartphone in deze tijden, zo blijkt - heb ik dan maar een nieuwe gsm gekocht. Sinds ik de afgelopen twee weken vooral hard gewerkt heb voor mijn laatste essays en learning journal, is er dus ook niet veel gebeurd. Waarschuwing: de weinige foto's die ik heb en kan posten van de afgelopen dagen, zijn vooral spiegelfoto's en foto's van doodsaaie momenten zoals eten op m'n eentje en werken aan mijn essay.
Wel kwam het besef hard binnen afgelopen weekend: mijn verblijf in Rovaniemi loopt op z'n einde. Donderdag vertrek ik - ik blijf wel nog enkele dagen in Helsinki, ik moet de hoofdstad toch ook eens hebben gezien - maar dat wil ook zeggen dat de periode van de laatste keren is aangebroken. De laatste keer goei hamburgers en frieten eten in Wingston, de laatste keer afspreken met een van onze favoriete professoren, de laatste keer naar Kansan pubi, de laatste keer ... Ik wil er eigenlijk nog niet aan denken, en ik heb het al zo lang mogelijk uitgesteld, maar het wordt stilaan tijd om mijn koffers weer in te pakken, mijn foto's van de muur te halen en de deur van Lauri 28 achter mij dicht te trekken. Maar gelukkig heb ik nog 2 volle dagen in Rovaniemi, tussen de mensen die ik ondertussen mijn Eramusfamilie noem en ik ga er nog met volle teugen van genieten.
Tot volgende week!
xxx Joyce
PS: de foto's van de lucht zijn niet zo heel speciaal, ware het niet dat deze tussen 00:00 en 03;00 gemaakt zijn. Van oneindige duisternis naar oneindig veel licht, ik heb het nu allemaal gezien in Fins Lapland, denk ik.
