The end

Hei

Het is zo ver, de allerlaatste blogpost over mijn avontuur op de Poolcirkel. De afgelopen vijf maanden gingen snel voorbij, te snel. Maar ik ben dankbaar, heel dankbaar. Voor de kans die ik kreeg om in het buitenland te studeren, het thuisfront die me in dit avontuur steunde, de vele vriendschappen en nog zoveel meer. Helaas was het tijd om de deur van Lauri 28 achter mij dicht te trekken op 27 mei. De meest verschrikkelijke dag van het hele semester, als je het mij vraagt. Er werd veel samen gegeten, geknuffeld en er vloeiden ook heel wat traantjes, want na 5 maanden samen leven is afscheid nemen toch wel moeilijk. Maar ik ben gelukkig, gelukkig dat ik zoveel mooie personen heb leren kennen, waar ik zoveel prachtige momenten mee gedeeld heb en zo verschrikkelijk moeilijk afscheid van kon nemen.

Na het afscheid was het tijd om naar de luchthaven te vertrekken. Minca en ik zaten op dezelfde vlucht richting Helsinki, waar we beiden nog enkele dagen zouden verblijven, maar niet samen. De eerste twee dagen in Helsinki heb ik de stad helemaal op m'n eentje ontdekt, maar ook hier duurde het niet lang voordat ik locals ontmoette die me de beste tips gaven. Ik heb ontzettend veel gezien en genoten. De derde dag vervoegden enkele studenten vanuit Rovaniemi zich, die later aankwamen in Helsinki. Zo konden we elkaar toch nog een laatste keer zien. Het waren drie prachtige dagen - die resulteerden in een verbrand gezicht - en naast Rovaniemi heeft nu ook Helsinki een plaatsje in m'n hart.

Het wordt tijd om de laatste post af te ronden. Nogmaals, ik heb de tijd van mijn leven gehad in Rovaniemi en ik vond er mijn tweede thuis en familie, maar nu is het tijd om de draad in België weer op te pikken. Voor iedereen die mijn avontuur op de voet volgde via de blog: kiitos paljon!

Moi moi, Joyce xxx