De dag van eerste keren

De eerste keer alleen vliegen, de eerste keer naar Finland, de eerste keer voor langer dan 2 weken weg, de eerste keer echt volledig zelf mijn plan trekken! Maar aangezien ik nu hier aan mijn laptop zit en dit schrijf, ben ik wel heelhuids in Rovaniemi geraakt. Wat een avontuur...

Deze ochtend begon de stress toch wat te komen. Door de coronamaatregelen was het niet toegestaan dat er iemand anders mee binnenging in Brussels Airport, ik zocht dus zelf mijn weg (met behulp van de vriendelijke stewards). Toch is het vreemd, reizen in tijden van COVID. Ik ben nog maar 1 keer op Brussels Airport geweest, maar wat ik mij daar nog van herinner is de enorme drukte. Maar vandaag niet. Nee, het leek wel alsof ik de hele terminal voor mezelf had. Uiteindelijk deelde ik het vliegtuig wel met maar liefst 12 anderen. Als dat niet de moeite is... Ik heb me dus ook geen enkel moment onveilig gevoeld. We kregen ook telkens een pakketje met handgel en desinfecterende doekjes van Finnair!

In Helsinki liep het allemaal wat minder volgens plan. Iedereen moest in een lange rij aanschuiven om eerst een papier in te vullen en daarna om informatie te krijgen over het coronavirus. Vervolgens moesten we aanschuiven om een test te laten doen, maar ik had nog maar 5 minuten de tijd om te boarden zodat ik richting Rovaniemi kon reizen. In mijn beste Engels heb ik dit dan uitgelegd aan een steward die uiteindelijk toch geen Engels verstond en me dan maar heeft laten doorlopen nadat ik mijn boardingpass liet zien. Die eerste coronatest heb ik dus nog niet kunnen doen, die komt er morgenvroeg aan!

Na heel dit avontuur kwam ik aan in de luchthaven van de kerstman! Toen ik een taxi wilde bellen, lukte dit echter niet en ook de app werkte niet. Lucky me... Gelukkig zag ik aan de uitgang 3 meisjes staan die per toeval ook hier komen studeren. Zij stelden vanzelf voor dat ik samen met hen de taxi deelde, dat scheelde voor ieder van ons ook wat kosten. Uiteindelijk logeren we niet in hetzelfde gebouw, waardoor ik nog een stukje te voet moest doen door de sneeuw, met 2 grote koffers van 20 kg en 2 rugzakken. Ik denk dat ik er écht heel zielig moet uitgezien hebben, want na 15 meter kwam er een groep studenten langs die me hulp aanbood. Tijdens mijn eerste 45 minuten in Rovaniemi heb ik dus wel wat mensen 'leren kennen'. Het geeft ook een fijn gevoel dat iedereen zo behulpzaam is.

Tot slot ben ik nog snel te voet naar de winkel gegaan voor wat eten en drinken. En het enige dat ik nog kan zeggen: wat is het hier mooi!

Tot snel xxx