Frozen 3?

Vandaag stond ik extra vroeg op om mezelf voor de tweede keer te laten testen op het coronavirus en ik wilde terug zijn voor dag 2 van de oriëntatie van start ging. Ik trok dus 4 lagen aan en ging, dacht ik, goed voorbereid de koude in. Op weg naar het testcentrum had ik het inderdaad nog niet echt koud, buiten mijn gezicht dan. Maar het buiten moeten wachten deed écht geen goed. Ik veranderde precies zelf in Olaf, binnenkort dan Frozen 3? Ik was dan ook blij toen ik terug naar mijn kot mocht vertrekken. Door deze koude heb ik wel enkele nieuwe 'ervaringen' opgedaan:

- je sjaal kan wel degelijk bevriezen, net zoals je haren;

- door de neus inademen en de neushaartjes voelen bevriezen;

- eens een goede hap zuivere lucht nemen om dan vervolgens in hoesten uit te barsten omdat de koude lucht op je adem pakt;

- de bovenste wimpers die blijven plakken aan de onderste wimpers;

- wimpers die per ongeluk je sjaal - die je goed over mond en neus trekt - raken en vast blijven hangen aan die sjaal door de koude;

- een mondmasker is zo slecht niet, het houdt het gezicht toch een beetje extra warm;

- zo'n lage temperaturen meemaken dat er mini-ijspegeltjes ontstaan aan de muts...

Ik voeg op het einde een voor- en een na-foto toe ;).

Ik besefte ook dat ik nog geen foto had gemaakt van het gebouw waarin mijn kot zich bevindt. Dus bij deze... Ons kot bevindt zich trouwens op de bovenste verdieping.

Toen ik eindelijk terug binnen was en terug een beetje 'ontdooide', gaf mijn gsm constant een foutmelding. Er was een probleem met mijn simkaart. Lekker handig als je weet dat het testcentrum vandaag nog via een sms zou laten weten of ik positief of negatief testte. In plaats dat dat dan een week eerder gebeurt als ik nog in België ben... Gelukkig had ik hier op kot een simkaart liggen die we kregen van DAS (de verhuurder van de koten). Er stond een saldo op van €7, dus ik probeerde het testcentrum op die manier te bereiken om te vertellen wat aan de hand was en om te vragen of het resultaat naar mijn nieuwe nummer gestuurd kon worden. Na veel te veel minuten in de wachtrij te hebben gewacht, kreeg ik iemand aan de lijn die mij heel vriendelijk heeft verder geholpen. Net op het moment dat ik mijn nieuwe Finse nummer had gedicteerd (...) was mijn beltegoed op... Gelukkig belde de lieve mevrouw mij terug en een uur later kreeg ik het resultaat al telefonisch binnen: negatief! (Geen paniek voor de thuisblijvers, ik blijf op m'n Belgische nummer bereikbaar via Whatsapp en binnenkort krijg ik een nieuwe simkaart - met behoud van mijn gsm-nummer - via de post binnen dankzij mama en papa. Helden!)

Na mijn erg groot 'paniekske' kon ik met volledige aandacht de oriëntatie volgen. Het meest interessante vond ik de uitleg over culture shock. We hebben altijd van kinds af aan de gouden regel meegekregen 'behandel anderen zoals je zelf behandeld wil worden'. Vanaf nu geldt dat hier in Finland dus niet meer... Het viel mij al op als ik over straat liep, maar de Finnen kijken je niet aan als je hen tegenkomt op straat. Wij zijn het zo gewoon om vriendelijk te knikken, lachen of iets te zeggen, dat ik het onbeleefd vind om niets te doen... De professor gaf nog enkele van zo'n voorbeelden aan de hand van tekeningen. Ik plaats ze hier ook eventjes.

Na de oriëntatie ben ik weer naar de winkel gegaan en heb ik een bruschetta salade gemaakt, lekker! Na een hete douche - ik was nog altijd niet opgewarmd - ben ik begonnen aan de voorbereiding van de allereerste les die morgen plaatsvindt: Finnish system of education!

Tot snel xxx